(een noot van de webredactie) De briefwisseling over ‘geloven’ tussen moeder (Anneke van der Velde) en haar dochter (Geerke Visser) konden we eerder in print iedere twee weken volgen in de huis-aan-huis krant Kampen.nl. Toen deze krant per 1/1/2018 werd opgeheven, lag de briefwisseling (ook hier in de digitale wereld) geruime tijd stil. Inmiddels hebben we bij de grootste huis-aan-huis krant van Kampen e.o. Weekblad de Brug aansluiting gevonden en zal de briefwisseling worden hervat, zij het niet langer tweewekelijks, maar maandelijks. Vanzelfsprekend komen de wetenswaardigheden ook hier weer te staan. Veel leesplezier! (einde noot)
Lieve Geerke,
We pakken de draad van onze briefwisseling over geloven weer op. We hebben al veel uitgewisseld over de Bijbel, de kerk, het leven… Maar ik denk dat je nooit uitgepraat raakt over geloof en God. Jij bent nu bijna 21. Ervaar jij ook dat je gedachten over God anders zijn dan toen je een klein meisje was? Heeft je geloof een ontwikkeling doorgemaakt? Geloof je nog, en hoe is dat anders dan vroeger?
Als ik naar mezelf kijk en hoe het in mijn leven is gegaan, is mijn geloof wel echt anders geworden. Als kind maakte geloof integraal deel uit van wie ik was. Ik plaatste geen enkel vraagteken bij de Bijbelverhalen, geloofde dat God mijn gebeden één op één verhoorde, en voelde Jezus elke dag aan mijn zij. Mooi natuurlijk, en een basis voor veiligheid en vertrouwen voor de rest van mijn leven. Maar ook heel kinderlijk, en ik had naarmate ik ouder, wijzer, kritischer en volwassener werd, het geloof zomaar terzijde kunnen schuiven als een romantische jeugdherinnering; zoals ik ook in sprookjes geloofde, en dat mijn vader en moeder alles konden, en dat het altijd zomer was. Dat kinderlijke geloof kon geen stand houden toen ik volwassenen werd, levenservaringen opdeed en me intellectueel ontwikkelde. Dat had best het einde kunnen zijn van mijn geloof.
Maar ik heb ook toen ik volwassen werd, altijd ervaren en vermoed, dat er aan dat kinderlijke geloof een grote schat, een belangrijke levensbron ten grondslag lag. Dat ik misschien afscheid kon nemen van de eenvoudige, kinderlijke taal en beelden, maar dat ik echt afbreuk aan de kwaliteit en diepte van mijn leven zou doen als ik niet nieuwe volwassen taal en beelden zou vinden voor die kern van vertrouwen, afhankelijkheid, vreugde en troost in mijn leven. En zo is God gebleven. Niet als die opa op een wolk uit mijn jeugd. Wel als een groot levensgeheim, een dragende kracht in mijn bestaan, in wie ik me persoonlijk gekend en geborgen voel.
Lieve dochter in Utrecht. Ik hoorde van jou dat je samen met je studievriend op zondag naar verschillende kerken gaat om na te gaan wat bij jullie past. Zou je eens iets willen vertellen over je ervaringen? Je zei me al dat je je niet zo thuis voelde in een kerk waar het ging over de hel. Kun je daar iets meer over vertellen?
Mama
Anneke van der Velde is voorganger van de Vereniging van Vrijzinnigen (Vloeddijk 62);
Geerke Visser studeert culturele antropologie en Islam en Arabisch in Utrecht.